Mówimy NIE wypalaniu traw!
Pogoda zwiastuje nadejście wiosny, a wraz z nim zaczynają pojawiać się pierwsze zgłoszenia o wypalaniu traw i interwencje straży pożarnej. W Polsce palenie nieużytków to nielegalny proceder, ale mimo prowadzonych akcji uświadamiania o szkodliwości i zagrożeniu wynikających z wypalania, okazuje, że wciąż jest popularny.
Pożary traw to katastrofa!
Pożary traw i nieużytków to plaga naszego powiatu. Giną w nich zwierzęta, czasem sami podpalacze, czy osoby usiłujące ugasić pożar, a nawet strażacy. Ogień może przenieść się na lasy i zabudowania.
Zwierzęta, które przypadkowo znajdą się w zasięgu pożaru nie mogą uciec. Tracą orientację w dymie i ulegają zaczadzeniu. Dotyczy to zarówno zwierząt domowych, jak psy i koty, czy leśnych, tj. sarny, jelenie i dziki, bażanty, kuropatwy, zające, ale również żaby, krety i jeże.
Nieprawdą jest, że wypalanie traw powoduje szybszy i bujniejszy jej odrost, a tym samym przynosi korzyści ekonomiczne np. rolnikom. Powoduje to raczej niekorzystne i nieodwracalne zmiany w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. W pożarze giną mrówki, które „wietrzą” glebę – zjadają resztki roślinne i zwierzęce, ułatwiając rozkład masy organicznej oraz wzbogacają warstwę próchnicy. Pożar zabija również dżdżownice, które mają pozytywny wpływ na strukturę gleby oraz biedronki, które zjadają mszyce.
Przypominamy – za wypalanie traw grożą surowe kary!
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody mówi:
– Art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”.
– Art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach: „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.
Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje:
– Art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł,
– Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.