Reportaż o Danucie Muszyńskiej-Zamorskiej

Reportaż powstał na podstawie rozmowy, którą twórcy Grażyna Anna Dębska i Jakub Karol Jakubowski przeprowadzili z artystką w 2021 roku. Intencją pani Danusi była wewnętrzna potrzeba podzielenia się z sympatykami swojej twórczości jak i osobami pragnącymi poznać bliżej jej osobę. Śmierć pani Danusi zainspirowała nas do ukazania jej osoby i twórczości na podstawie wspomnień mieszkańców z rodzinnego miasta, Środy Wielkopolskiej – tłumaczą twórcy materiału.

Zachęcamy do obejrzenia ostatniej, zarejestrowanej rozmowy z artystką.

Danuta Muszyńska-Zamorska, ps. Dania (ur. 14 maja] 1931 w Środzie Wielkopolskiej[2], zm. 2 stycznia 2022) – polska artystka malarka, witrażystka i gobeliniarka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi na Wydziale Włókienniczym, uzyskując dyplom artysty plastyka z zakresu tkactwa dekoracyjnego. Po ukończeniu studiów związała się z Łodzią. Podstawową dziedziną swej działalności artystycznej uczyniła malarstwo akwarelowe i olejne, którego motywem przewodnim stały się portrety dzieci i sceny macierzyństwa. Za prace te artystka była wielokrotnie nagradzana. Pierwszą wystawę jej prac zorganizowano w 1968 r. W latach 70. i 80. XX w. obrazy artystki prezentowane były w Polsce i za granicą w ramach cyklu „Dzieci świata”. Reprodukcje obrazów wydane zostały także przez Krajową Agencję Wydawniczą w serii pocztówek, co znacznie spopularyzowało twórczość artystki. W 1979 r. praca pt. „Dziewczynka z gołębiem”, wykonana w gobelinie na podstawie wcześniejszego obrazu olejnego, wręczona została Janowi Pawłowi II podczas jego pierwszej pielgrzymki do ojczyzny. Kolejna praca „Jacek i gołębie” (również gobelin na podstawie obrazu) trafiła w ręce sekretarza generalnego ONZ K. Waldheima. Artystka ma za sobą ok. 200 wystaw w Polsce i za granicą, m.in.w Berlinie, Pradze, Bratysławie, Sofii, Brukseli, Poczdamie, Kolonii i Toronto.

Od 2007 roku mieszkała wraz z mężem Jerzym Zamorskim w Domu Aktora w Skolimowie.