Powrót do historii Pałacu Saskiego w Piasecznie
Relikty Pałacu Saskiego wpisane do wojewódzkiej ewidencji zabytków.
Starania i analizy Andrzeja Gałkowskiego – członka gminnego Zespołu ds. dziedzictwa Piaseczna – doprowadziły do wpisania reliktów letniej rezydencji króla Augusta III Sasa z pierwszej połowy XVIII wieku do wojewódzkiej ewidencji zabytków.
Na podstawie kwerendy w zbiorach drezdeńskich Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków potwierdził, iż na terenie, na którym obecnie stoi budynek starostwa powiatowego w Piasecznie oraz budynek dawnej biblioteki publicznej w czasach saskich zostały wzniesione dwa pałace: Lustpalais – zbudowany przez Aleksandra Józefa Sułkowskiego w latach 1735-1736 oraz Jagdpalais – wybudowany przez Henryka von Brühla w latach 1748-1750.
Oba były pałacami myśliwskimi. Pierwszy z nich, Lustpalais, jako drewniany pawilon, został przetransportowany przez Aleksandra Sułkowskiego, ówczesnego starostę piaseczyńskiego, z Królikarni. Urządził on również ogród zabaw myśliwskich na terenie dzisiejszego parku miejskiego. Drugi, Jagdpalais, Henryk von Brühl, następca Sułkowskiego, wybudował dla Augusta III Sasa w bardzo okazałym stylu – murowany, piętrowy budynek z królewskimi komnatami, pokryty czerwonym gontem. Natomiast w miejscu, w którym znajduję się dzisiaj „Poniatówka”, z inicjatywy Brühla powstał także Dom Starosty wraz z folwarkiem.
Po obu stronach pałacu Jagdpalais stanęły po dwie oficyny i kordegardy na planie kwadratu. Na dziedziniec prowadziła lipowa aleja (dzisiaj ul. Królewskie Lipy), którą przecinała brukowana droga (ul. Chyliczkowska).
Niestety w czasie insurekcji kościuszkowskiej w 1774 r. pałac został spalony. Podczas wielu prac remontowo-budowlanych w istniejących budynkach natrafiano na relikty rezydencji. W związku z tym, w opinii Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, przyszłe prace powinny być uprzednio uzgodnione z MWKZ oraz poprzedzone badaniami archeologicznymi.
Poniżej zawiadomienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 13.01.2025 r. o włączeniu karty ewidencyjnej zabytku archeologicznego lądowego (KEZAL), obejmującego relikty rezydencji, do wojewódzkiej ewidencji zabytków.
