Urzecze

Tereny położone poniżej wysokiej skarpy Wisły, przynależą do odrębnego i niezwykle barwnego mikroregionu etnograficznego – Urzecza, tradycyjnie nazywanego Łurzycem (forma gwarowa od określenia Urzecze). W Powiecie Piaseczyńskim – nadwiślańska część gminy Konstancin-Jeziorna i Góra Kalwaria.

Zasięg Urzecza po lewej stronie Wisły ograniczony jest od północy Jeziorką i Wilanówką wraz z ich rozległymi starorzeczami. Od południa z kolei granicę stanowi dawne ujście Pilicy w okolicy wsi Potycz.

W skład Urzecza (Łurzyca) wchodziły dawne wsie i przysiółki Niziny Moczydłowskiej, znajdujące się w obecnych granicach gminy Konstancin-Jeziorna: Kępa Okrzewska (dawniej Olęderska), Kępa Oborska, Okrzeszyn, Habdzinek, Obórki, Bielawa, Koło, Kliczyn, Wicie, Borek, Opacz, Ciszyca, Habdzin, Jeziorna Oborska, Łęg, Dębina, Zieleniec (uroczysko), Kępa Świderska, Czernidła, Obory, Gassy, Kopyty, Imielin, Cieszyn i Cieszynek, Łyczyn-Parcela, Gwoździe, Piaski, Cieciszew, Dębówka i Kawęczyn.

Odwiedzając dzisiaj nadwiślańskie łęgi, podziwiając przyrodę Królowej Polskich Rzek, warto poznać dawną historię i etnografię tych terenów.

W sezonie od maja/czerwca do września/października oba brzegi Wisły łączy prom Gassy – Karczew.

Więcej informacji:
Urzecze
Ludność nadwiślańskich wsi
Kępa oborska – najstarsza wieś olęderska na terenie Urzecza
Krajobraz kulturowy Urzecza
Osadnictwo olęderskie na środkowym Mazowszu
Urzecze – hasło w Wikipedii